COVID-19. “Internet of Nano Things” w ludzkim ciele ?

Identyfikacja struktur w szczepionkach anty-Covid: Nanorouter

(przekład: https://babylonianempire.wordpress.com/ )

Od momentu odkrycia tlenku grafenu w szczepionkach C0r0n@v|rus, wszystkie wyniki badań jedynie potwierdziły jego obecność (Campra, P. 2021).

Na dzień dzisiejszy istnieją więcej niż wiarygodne dowody i odniesienia wskazujące na istnienie nanorurek węglowych i nanoośmiornic, sfer mezoporowatych oraz koloidalnych nanobotów/robaków, które nie powinny znajdować się w żadnej szczepionce i nie są deklarowane jako składniki tychże szczepionek.

Ponadto, w próbkach krwi osób zaszczepionych szczepionkami c0r0n@v|rus zidentyfikowano i wykryto inne rodzaje elementów, a mianowicie mikropływaki, nanoanteny z grafenu skrystalizowanego oraz grafenowe kropki kwantowe, zwane również GQDs (graphene quantum dots).

Przy tej okazji, podczas analizy jednego z przypadków, dr Campra uzyskał obraz, na którym widać, że jedna z próbek szczepionki firmy Pfizer (patrz rys. 1), najprawdopodobniej zawiera nanorouter lub odkrytą część jego obwodu.

Na oryginalnym zdjęciu widać dobrze zdefiniowaną kroplę zawierającą kwadratowe lub sześcienne struktury krystaliczne. Jeśli przyjrzeć się uważnie, można zobaczyć regularny wzór na tych kryształach, który w niektórych przypadkach jest dobrze zdefiniowany, jakkolwiek ograniczony przez optykę mikroskopu.

Fig. 1. Formacje krystaliczne z oznakowaniami, które wyglądają jak obwody. Wśród tych obiektów odkryto obwód prawdopodobnego nanoroutera. Obraz próbki szczepionki firmy Pfizer uzyskany z (Campra, P. 2021).

Odkrycie było możliwe dzięki wyodrębnieniu każdego kwadratowego kryształu, zastosowaniu procesu screeningu, ogniskowania i wyznaczania krawędzi obrazu, aby zaobserwowane oznaczenia były jeszcze wyraźniejsze.

Gdy proces ten został zakończony, wykonano szkic z liniami i wzorami wpisanymi w kryształ, tworząc czysty zarys tego, co faktycznie wyglądało jak obwód.

Bardzo uderzające było znalezienie linii równoległych i prostopadłych o rozkładzie odbiegającym od wzorów fraktalnych, co automatycznie sugerowało możliwość, że jest to twór wyprodukowany.

Przeszukaliśmy więc literaturę naukową w poszukiwaniu podobnych wzorów, które miały podobny układ jak obwód, który właśnie narysowaliśmy. Rezultat poszukiwań był niemal natychmiastowy, gdyż znaleziono wzór nanoroutera na bazie kropek kwantowych, co pokazano na rysunku 2.

Rys. 2: Możliwy nanorouter na bazie kropek kwantowych w kwadratowym krysztale sfotografowany przez Dr. (Campra, P. 2021). W prawym dolnym rogu znajduje się układ nanoroutera oparty na kropkach kwantowych opublikowany przez (Sardinha, L.H.; Costa, A.M.; Neto, O.P.V.; Vieira, L.F.; Vieira, M.A. 2013). Należy zwrócić uwagę na oczywiste podobieństwo pomiędzy szkicem – figurą wpisaną w kryształ i układem kropek kwantowych.

NanoRouter: A Quantum-dot Cellular Automata Design https://ieeexplore.ieee.org/document/6708563

Odkrycie to ma fundamentalne znaczenie nie tylko dla zrozumienia prawdziwego celu oraz składników szczepionek c0r0n@v|rus, ale także dla wyjaśnienia zjawiska adresów MAC widocznych za pośrednictwem Bluetooth wielu urządzeń mobilnych.

Kontekst odkrycia

Przed wyjaśnieniem odkrycia należy zwrócić uwagę na kontekst, w jakim zostało ono dokonane, aby zapewnić jego zrozumienie i głębsze zbadanie. Pierwszą rzeczą, którą należy zauważyć jest to, że grafen i jego pochodne, tlenek grafenu (GO) i nanorurki węglowe (CNTs), są składnikami szczepionek, jak wyjaśniono wcześniej na tym blogu.

Właściwości grafenu są wyjątkowe z fizycznego, termodynamicznego, elektronicznego, mechanicznego i magnetycznego punktu widzenia.

Ze względu na swoje właściwości może być stosowany jako nadprzewodnik, absorber fal elektromagnetycznych (EM mikrofal), nadajnik, odbiornik sygnałów oraz antena kwantowa, umożliwiając tym samym rozwój zaawansowanej elektroniki w skali nano i mikro.

Do tego stopnia, że jest on podstawowym nanomateriałem dla rozwoju nano-biomedycyny (Mitragotri, S.; Anderson, D.G.; Chen, X.; Chow, E.K.; Ho, D.; Kabanov, A.V.; Xu, C. 2015), sieci nanokomunikacyjnych (Kumar, M.R. 2019), nowych terapii dostarczania leków (Yu, J.; Zhang, Y. ; Yan, Y. Zhang, Y.; Yan, J.; Kahkoska, A.R.; Gu, Z. 2018) i leczenia nowotworów (Huang, G.; Huang, H. 2018), a także leczenia neurologicznego chorób neurodegeneracyjnych (John, A.A.; Subramanian, A.P.; Vellayappan, M.V.; Balaji, A.; Mohandas, H.; Jaganathan, S.K. 2015).

Jednakże, oprócz tych wszystkich korzyści, literatura naukowa jest bardzo jednoznaczna co do wpływu na zdrowie ludzkiego organizmu.

Grafen (G), tlenek grafenu (GO) i inne pochodne, takie jak nanorurki węglowe (CNTs) są znane z toksyczności w prawie wszystkich swoich formach, powodując mutagenezę, śmierć komórek (apoptozę), uwalnianie wolnych rodników, toksyczność płucną, obustronne zapalenie płuc, genotoksyczność lub uszkodzenie DNA, zapalenie, immunosupresja, uszkodzenie układu nerwowego, układu krążenia, układu endokrynnego, układu rozrodczego i dróg moczowych oraz może powodować śmierć anafilaktyczną i niewydolność wielonarządową.Patrz strony: “Szkodliwość i toksyczność tlenku grafenu”.

Po drugie, grafen jest nanomateriałem radiomodulowalnym, zdolnym do pochłaniania fal elektromagnetycznych i zwielokrotniania promieniowania przy jego użyciu jako nano antena lub wzmacniacz sygnału  (Chen, Y.; Fu, X.; Liu, L.; Zhang, Y.; Cao, L.; Yuan, D.; Liu, P. 2019).

Ekspozycja na promieniowanie elektromagnetyczne może spowodować rozpad materiału na mniejsze cząstki (Lu, J.; Yeo, P.S.E.; Gan, C.K.; Wu, P.; Loh, K.P. 2011), zwane grafenowymi kropkami kwantowymi lub GQDs (Graphene Quantum Dots), a których właściwości i cechy fizyczne wzmocnione są przez “kwantowy efekt Halla” ze względu na ich jeszcze mniejsze rozmiary, ponieważ działają one poprzez wzmacnianie sygnałów elektromagnetycznych (Massicotte, M. Yu, V.; Whiteway, E.; Vatnik, D.; Hilke, M. 2013 | Zhang, X.; Zhou, Q.; Yuan, M.; Liao, B.; Wu, X.; Ying, M. 2020), a tym samym odległości emisji, szczególnie w środowiskach takich jak ludzkie ciało (Chopra, N.; Phipott, M.; Alomainy, A.; Abbasi, Q.H.; Qaraqe, K.; Shubair, R.M. 2016). GQDs mogą przyjmować różne morfologie, np. heksagonalne, trójkątne, koliste lub nieregularne wielokątne (Tian, P.; Tang, L.; Teng, K.S.; Lau, S.P. 2018). https://pl.wikipedia.org/wiki/Kropka_kwantowa

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kwantowe_zjawisko_Halla

Quantum Hall effect in fractal graphene: growth and properties of graphlocons https://iopscience.iop.org/article/10.1088/0957-4484/24/32/325601

Zdolności nadprzewodzące i transdukcyjne sprawiają, że grafen jest jednym z najbardziej odpowiednich materiałów do tworzenia bezprzewodowych sieci nanokomunikacyjnych umożliwiających zastosowanie nanotechnologii w organizmie człowieka.

Nad tym podejściem intensywnie pracowało środowisko naukowe po znalezieniu i przeanalizowaniu dostępnych protokołów i specyfikacji, ale także systemów routingu pakietów danych, które generowałyby nanourządzenia i nanowęzły wewnątrz organizmu, w kompleksie systemów o nazwie CORONA, którego celem jest efektywne przesyłanie sygnałów i danych w sieci, optymalizacja zużycia energii (do minimum), a także redukcja awarii w transmisji pakietów danych (Bouchedjera, I. A.; Aliouat, Z.; Louail, L. 2020 | Bouchedjera, I.A.; Louail, L.; Aliouat, Z.; Harous, S. 2020 | Tsioliaridou, A.; Liaskos, C.; Ioannidis, S.; Pitsillides, A. 2015).

EECORONA: Energy Efficiency Coordinate and Routing System for Nanonetworks   https://link.springer.com/chapter/10.1007%2F978-3-030-58861-8_2

DCCORONA: Distributed Cluster-based Coordinate and Routing System for Nanonetworks https://ieeexplore.ieee.org/document/9298084/

CORONA: A Coordinate and Routing system for Nanonetworks https://dl.acm.org/doi/10.1145/2800795.2800809

W omawianej sieci nanokomunikacyjnej stosowany jest typ sygnału TS-OOK (Time-Spread On-Off Keying), który umożliwia transmisję kodów binarnych 0 i 1 za pomocą krótkich impulsów, w których sygnał jest włączany i wyłączany w bardzo małych odstępach czasowych rzędu kilku femtosekund (Zhang, R. Yang, K.; Abbasi, Q.H.; Qaraqe, K.A.; Alomainy, A. 2017 | Vavouris, A.K.; Dervisi, F.D.; Papanikolaou, V.K.; Karagiannidis, G.K. 2018). https://pl.wikipedia.org/wiki/Femtosekunda

Analytical Characterisation of the Terahertz In-Vivo Nano-Network in the Presence of Interference Based on TS-OOK Communication Scheme https://ieeexplore.ieee.org/document/7945235

An energy efficient modulation scheme for body-centric nano-communications in the THz band https://ieeexplore.ieee.org/document/8376563

Ze względu na złożoność nanokomunikacji w ciele człowieka, gdzie nanowęzły sieci są rozmieszczone w całym ciele, w wielu przypadkach w ruchu, ze względu na przepływ krwi, a w innych przytwierdzone do śródbłonka ścian tętnic i naczyń włosowatych lub znajdujące się w tkankach innych narządów, badacze potrzebowali opracowania oprogramowania do symulacji tego typu warunków w celu weryfikacji i walidacji opracowywanych protokołów nanokomunikacyjnych(Dhoutaut, D. Arrabal, T.; Dedu, E. 2018).

BitSimulator, an electromagnetic nanonetworks simulator http://eugen.dedu.free.fr/publi/nanocom18.pdf

Z drugiej strony, sieć nanokomunikacyjna ukierunkowana na ludzkie ciało(Balghusoon, A.O.; Mahfoudh, s. 2020) została starannie zaprojektowana pod względem topologicznym, z wykorzystaniem komponentów wyspecjalizowanych do realizacji takiego zadania. https://pl.wikipedia.org/wiki/Topologia_sieci_komputerowej

Routing Protocols for Wireless Nanosensor Networks and Internet of Nano Things: A Comprehensive Survey https://ieeexplore.ieee.org/document/9247091

Architektura IoNT (Internet of Nano Things) w systemie opieki zdrowotnej (czyli w ciele człowieka)

Tak więc, nanokomunikacja elektromagnetyczna, w swojej najbardziej podstawowej formie, składa się z nanowęzłów, czyli elementów (przypuszczalnie wykonanych z grafenu, nanorurek węglowych, GQD oraz innych struktur i materiałów), które mogą oddziaływać jako nanosensory, siłowniki piezoelektryczne, a w każdym razie jako nanoanteny, które przekazują sygnały do innych nanowęzłów. https://pl.wikipedia.org/wiki/Piezoelektryk

Nanowęzły trafiają na kolejny etap topologii w nano-routerach (zwanych też nano-kontrolerami). Ich zadaniem jest odbieranie sygnałów emitowanych przez nano-węzły, przetwarzanie ich i przekazywanie do nano-interfejsów, które wysyłają je na zewnątrz z wymaganą częstotliwością i zasięgiem, ponieważ muszą one pokonać barierę skóry bez rozmycia sygnału, aby zostały odebrane przez urządzenie mobilne w odpowiedniej odległości (zwykle kilka metrów). Takim urządzeniem mobilnym jest smartfon lub inne urządzenie z dostępem do Internetu, które może pełnić rolę tzw. bramy.

Topologia definiuje również możliwość, że cały nano-węzeł, nano-router i nano-interfejs infrastrukturalny zostaną zjednoczone w pojedynczym nano-urządzeniuzwanym biegunem lub metamateriałem zdefiniowanym przez oprogramowanie SDM (Lee, S.J.; Jung, C.; Choi, K.; Kim, S. 2015).

Design of Wireless Nanosensor Networks for Intrabody Applicationhttps://journals.sagepub.com/doi/10.1155/2015/176761

Model ten upraszcza topologię, ale zwiększa rozmiar urządzenia i złożoność jego konstrukcji, która jest projektowana z wykorzystaniem wielu warstw graficznych. W każdym przypadku, niezależnie od topologii, od nanorouterów wymaga się poprawnego przekazywania i dekodowania sygnałów, nie tylko nadawczych, ale również odbiorczych, gdyż mogą być one przeznaczone do obsługi dwukierunkowej, co de facto implikuje możliwość odbioru sygnałów poleceń, komend i operacji oddziałujących na obiekty sieciowe.

Oprócz nanokomunikacji elektromagnetycznej, istnieje również nanokomunikacja molekularna, która została omówiona we wpisie o nanorurkach węglowych i nowych odkryciach w próbkach szczepionek.

Obie publikacje analizują implikacje tychże struktur dla neuronauki, neuromodulacji i neurostymulacji, ponieważ gdy znajdą się one w tkance neuronalnej (co jest bardzo prawdopodobne, gdyż mogą przekroczyć barierę krew-mózg), będą w stanie tworzyć połączenia pomostowe pomiędzy synapsami neuronów.

Oznacza to, że łączą one neurony innymi, krótszymi drogami niż naturalne aksony(Fabbro, A.; Cellot, G.; Prato, M.; Ballerini, L. 2011). Może to być wykorzystane w eksperymentalnych terapiach do łagodzenia skutków chorób neurodegeneracyjnych, ale także do bezpośredniej ingerencji w pracę neuronów, wydzielanie neuroprzekaźników takich jak dopamina, niezależną od woli człowieka aktywację określonych regionów mózgu, ich neurostymulację lub modulację impulsami elektrycznymi generowanymi przez nanorurki węglowe(Suzuki, J.; Budiman, H.; Carr, Carr, L. 2011). Budiman, H.; Carr, T.A.; DeBlois, J.H. 2013; Balasubramaniam, S.; Boyle, N.T.; Della-Chiesa, A.; Walsh, F.; Mardinoglu, A.; Botvich, D.; Prina-Mello, A. 2011), jako efekt odbierania sygnałów i impulsów elektromagnetycznych z sieci nanokomunikacyjnej (Akyildiz, I.F.; Jornet, J.M. 2010).

Interfacing neurons with carbon nanotubes:: (re)engineering neuronal signaling https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/B9780444538154000030?via%3Dihub

A Simulation Framework for Neuron-based Molecular Communication https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1877050913011745?via%3Dihub

Electromagnetic wireless nanosensor networks https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1878778910000050?via%3Dihub

Nie trzeba tłumaczyć, co to znaczy, gdy sygnał zewnętrzny, który nie jest kontrolowany przez osobę szczepioną, steruje uwalnianiem neuroprzekaźników.

Na przykład, nanorurki węglowe w tkance neuronalnej mogą zakłócać naturalną funkcję wydzielania neuroprzekaźników, takich jak dopamina, odpowiedzialne m.in. za procesy poznawcze, socjalizację, system gratyfikacji, odczuwanie pożądania, przyjemności, warunkowe uczenie się czy inhibicję (Beyene, A.G.; Delevich, K.; Del Bonis-O’Donnell, J. T.; Piekarski, D.J.; Lin, W.C.; Thomas, A. W.; Landry, M.P. 2019 | Sun, F.; Zhou, J. ; Dai, B.; Qian, T.; Zeng, J.; Li, X.; Li, Y. 2020 | Sun, F.; Zeng, J.; Jing, M.; Zhou, J.; Feng, J.; Owen, S. F.; Li, Y. 2018 | Patriarchi, T.; Mohebi, A. (Sun, J.; Marley, A.; Liang, R.; Dong, C.; Tian, L. 2020 | Patriarchi, T.; Cho, J.R.; Merten, K.; Howe, M.W.; Marley, A.; Xiong, W.H.; Tian, L. 2018.

Oznacza to, że może on zakłócać normalne wzorce zachowań, uczucia i myśli ludzi, a nawet podprogowo wymuszać warunkowe uczenie się bez świadomości jednostki.

Oprócz powyższych właściwości, nanorurki węglowe nie tylko otwierają drzwi do bezprzewodowej interakcji w ludzkim mózgu, ale mogą również odbierać sygnały elektryczne z neuronów i przekazywać je do nanorouterów, ponieważ mają takie same właściwości jak grafenowe nanoanteny GQD i grafenowe kropki kwantowe, jak wyjaśniono w (Demoustier, S.; Minoux, E.; Leoux, E.; Leoux, E.; Demoustier, S.). Minoux, E.; Le Baillif, M.; Charles, M.; Ziaei, A. 2008 | Wang, Y.; Wu, Q.; Shi, W.; He, X.; Sun, X.; Gui, T. 2008 | Da-Costa, M.R.; Kibis, O.V.; Portnoi, M.E. 2009). Oznacza to, że mogą one przekazywać i monitorować aktywność neuronów u ludzi.

Aby pakiety danych wysyłane i odbierane przez sieć nano-komunikacyjną dotarły do miejsca przeznaczenia, protokół komunikacyjny musi w jakiś sposób zaimplementować jednoznaczną identyfikację nano-urządzeń (np. poprzez MAC) i przekazać informacje do wcześniej ustalonego adresu IP. W tym sensie ciało ludzkie staje się serwerem IoNT (Internet of NanoThings), do którego można zastosować model komunikacji klient/serwer.

Mechanizmy, rodzaje poleceń lub żądań, jak również dokładna częstotliwość i rodzaj sygnału używanego do zasilania bezprzewodowej sieci nanokomunikacyjnej, która byłaby zainstalowana z każdą szczepionką, nie zostały jeszcze określone, choć oczywiście informacje te muszą być ściśle strzeżone ze względu na potencjalne konsekwencje biohackingu (Vassiliou, V. 2011), który mógłby wystąpić.

Security Issues in Nanoscale Communication Networks http://www.n3cat.upc.edu/n3summit2011/presentations/Security_Issues_in_Nanoscale_Communication_Networks.pdf

Rzeczywiście, praca (Al-Turjman, F. 2020) odnosi się do problemów i okoliczności bezpieczeństwa sieci nanokomunikacyjnych związanych z 5G (poufność, uwierzytelnianie, prywatność, zaufanie, włamanie, odrzucenie) i dodatkowo przedstawia przegląd działania komunikacji elektromagnetycznej pomiędzy nanowęzłami, nanosensorami i nano-routerami przy użyciu anten i transceiverów grafenowych do połączenia z serwerami danych w celu opracowania projektów Big Data. https://pl.wikipedia.org/wiki/Transceiver

Intelligence and security in big 5G-oriented IoNT: An overview https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0167739X19301074?via%3Dihub

Należy zauważyć, że zagrożenia związane z atakiem hakerskim na sieć są bardzo podobne do tych, które mogą wystąpić w każdej sieci podłączonej do Internetu (atak maskowany, śledzenie lokalizacji, pułapki informatyczne, odmowa usługi, przejęcie nanourządzeń, Wormhole, atak pośredniczy MITM, Malware, Spam, Sybil, Spoofing, Neurostimulation deception attack), co stanowi potencjalne i dodatkowe, bardzo poważne zagrożenie dla osób zaszczepionych urządzeniami sieci nanokomunikacyjnej.

W tym kontekście, wykrycie obwodów nanoroutera w próbkach szczepionki firmy Pfizer, które jest kluczowym elementem wszystkich prowadzonych badań, potwierdza instalację hardware’u w ciałach zaszczepionych osób bez ich świadomej zgody, realizującego procesy wykrywania i interakcji, które są całkowicie poza ich kontrolą.

Nanorouter QCA

Wykryty układ (patrz rysunek 3) należy do klasy automatów komórkowych wykorzystujących kropki kwantowe, zwanych również QCA (Quantum Cellular Automata), które charakteryzują się rozmiarami nanometrycznymi oraz bardzo niskim poborem mocy i stanowią alternatywę pozwalającą zastąpić technologię tranzystorową.

Zostało to opisane w pracy (Sardinha, L.H.; Costa, A.M.; Neto, O.P.V.; Vieira, L.F.; Vieira, M.A. 2013), z której zaczerpnięto schemat tego rodzaju obwodu.

Nanorouter, o którym piszą badacze, charakteryzuje się wyjątkowo niskim poborem mocy i dużą szybkością przetwarzania (jego clock pracuje w zakresie 1-2 THz), co odpowiada warunkom zasilania i wymaganiom transmisji danych w kontekście sieci nanokomunikacyjnych przeznaczonych dla ludzkiego ciałaopisanych przez (Pierobon, M.; Jornet, J.M.; Akkari, N.; Almasri, S.; Akyildiz, I.F. 2014).

Rys. 3. Układ grafenowych kropek kwantowych w komórkach QCA. Schematyczne przedstawienie układu (Sardinha, L.H.; Costa, A.M.; Neto, O.P.V.; Vieira, L.F.; Vieira, M.A. 2013) zaobserwowanego w próbce szczepionki firmy Pfizer.

Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w pracy (Sardinha, L.H.; Costa, A.M.; Neto, O.P.V.; Vieira, L.F.; Vieira, M.A. 2013), rozróżnia się pojęcie kropki kwantowej i komórki wykorzystującej kropki kwantowe, patrz rysunek 4.

Komórka QCA składa się z czterech kropek kwantowych, których polaryzacja jest zmienna. Dzięki temu możliwe jest rozróżnienie kodu binarnego 0 i 1 w zależności od dodatniego lub ujemnego ładunku kropek kwantowych.

Według słów autorów pracy:

“Podstawowymi jednostkami obwodów QCA są komórki kropek kwantowych. Kropka w tym kontekście to po prostu obszar, w którym może, ale nie musi znajdować się ładunek elektryczny. Komórka QCA posiada cztery kropki kwantowe w narożnikach.

Każda komórka posiada dwa wolne i ruchliwe elektrony, które mogą tunelować pomiędzy kropkami kwantowymi. Tunelowanie na zewnątrz komórki nie jest możliwe ze względu na wysoką barierę potencjału”.https://pl.wikipedia.org/wiki/Zjawisko_tunelowe

Wnioskując z ilości grafenowych kropek kwantowych (GQDs) zidentyfikowanych w próbkach krwi (na podstawie emitowanej fluorescencji), komórka QCA wymagałaby czterech GQDs do jej złożenia, co jest całkowicie zgodne z opisem badaczy.

Potwierdza to również (Wang, Z.F.; Liu, F. 2011) w swojej pracy zatytułowanej “Graphene quantum dots as building blocks for quantum cellular automata”, która potwierdza użycie grafenu do tworzenia takich obwodów.

Rys. 4. Schemat komórki QCA składającej się z czterech kropek kwantowych (które mogą być wykonane m.in. z grafenu). Należy zwrócić uwagę na bliskie podobieństwo do memrystorów; w rzeczywistości QCA i memrystory są tranzystorami (Sardinha, L.H.; Costa, A.M.; Neto, O.P.V.; Vieira, L.F.; Vieira, M.A. 2013; Strukov, D.B.; Snider, G.S.; Stewart, D.R.; Williams, R.S. 2009). https://pl.wikipedia.org/wiki/Memrystor

Po połączeniu komórek QCA powstają przewody i obwody o bardzo różnorodnych kształtach, schematach i zastosowaniach, co widać na rysunku 5, gdzie widoczne są inwertery, skrzzyżowania i bramki logiczne, o których piszą również inni autorzy, np. (Xia, Y.; Qiu, K. 2008).

Design and application of universal logic gate based on quantum-dot cellular automata https://ieeexplore.ieee.org/document/4716260

Prowadzi to do powstawania bardziej złożonych struktur, które pozwalają na odtworzenie schematów elektronicznych tranzystorów, procesorów, transceiverów, multiplekserów, demultiplekserów, a więc każdego routera.

Rys. 5. QCA mogą tworzyć różne typy układów, np. bramki logiczne, skrzyżowania, inwertery czy przewody. (Sardinha, L.H.; Costa, A.M.; Neto, O.P.V.; Vieira, L.F.; Vieira, M.A. 2013)

Należy wyjaśnić, że obwody tworzone przez komórki QCA mogą działać w wielu nakładających się na siebie warstwach, co pozwala w strukturze 3D (trójwymiarowej) tworzyć znacznie bardziej złożone i skompresowane układy elektroniczne, patrz rysunek 6.

Rys. 6: Według (Sardinha, L.H.; Costa, A.M.; Neto, O.P.V.; Vieira, L.F.; Vieira, M.A. 2013), bardziej złożone obwody można zbudować poprzez dodanie kilku nakładających się na siebie warstw. Widać to w symbolu koła w rysunku. Pokazane są również trzy ilustracje plastyczne przedstawiające różne warstwy obwodu (opracowanie własne).

Według badaczy (Sardinha, L.H.; Costa, A.M.; Neto, O.P.V.; Vieira, L.F.; Vieira, M.A. 2013), aby opracować nanorouter, konieczne jest zastosowanie kilku struktur obwodowych, a mianowicie skrzyżowań przewodów (które tworzą bramki logiczne), demultiplekserów (demux) oraz konwerterów szeregowo-równoległych, patrz rysunek X.

Demuxery są urządzeniami elektronicznymi zdolnymi do odbioru sygnału na wejściu QCA i wysłania go do jednej z kilku dostępnych linii wyjściowych, tak aby sygnał mógł być skierowany do dalszego przetwarzania.

NanoRouter: A Quantum-dot Cellular Automata Design https://ieeexplore.ieee.org/document/6708563

Konwerter szeregowo-równoległy jest układem, który może przyjmować kilka zestawów danych na jednym wejściu, przetransportować je przez różne linie QCA i przekazywać je do linii wyjściowych w różnym czasie.

Wydaje się, że jest to dokładnie ten sam komponent, który można zaobserwować w próbkach szczepionki (patrz rysunek 7).

Rys. 7. Szczegóły obwodu do konwersji seryjnych sygnałów TS-OOK na wyjście równoległe, potwierdzające jedno z typowych zadań routera. (Sardinha, L.H.; Costa, A.M.; Neto, O.P.V.; Vieira, L.F.; Vieira, M.A. 2013)

Kolejnym ważnym aspektem pracy (Sardinha, L.H.; Costa, A.M.; Neto, O.P.V.; Vieira, L.F.; Vieira, M.A. 2013) jest przedstawienie działania układu, obserwując odbiór sygnału TS-OOK i jego konwersję na kod binarny, patrz rysunek 8. Po otrzymaniu kodu binarnego, układ “Demux” odpowiada za generowanie pakietów danych zgodnie ze strukturą odpowiedniego protokołu komunikacyjnego.

Rys. 8. Testy obwodu Demux, widoczne już na rysunku 7, pokazują, w jaki sposób sygnały TS-OOK są interpretowane i przekształcane w kod binarny, aby ostatecznie wygenerować pakiety danych odpowiedniego protokołu nanokomunikacyjnego. (Sardinha, L.H.; Costa, A.M.; Neto, O.P.V.; Vieira, L.F.; Vieira, M.A. 2013)

Wszystko to, co zostało wyjaśnione przez (Sardinha, L.H.; Costa, A.M.; Neto, O.P.V.; Vieira, L.F.; Vieira, M.A. 2013) jest również obserwowane przez (Das, B.; Das, J.C.; De, D.; Paul, A.K.. 2017), których prace pokazują projekty układów QCA dla demuxów i nanorouterów o bardzo podobnych schematach do przedstawionych wcześniej, co potwierdza poszukiwanie rozwiązań problemu łatwego przesyłania i przetwarzania sygnałów i danych w nanoskali, celem zapewnienia efektywności sieci nanokomunikacyjnych.

Na koniec warto zwrócić uwagę na pojęcie szybkości zegara, choć można ją już wywnioskować z natury, cech i właściwości obwodów komórek QCA.

Interesująca jest zdolność tych elementów elektronicznych do prawie autonomicznego działania bez potrzeby stosowania dedykowanego procesora. Dzieje się tak, ponieważ przewody komórek QCA mogą mierzyć czas transmisji sygnałów pomiędzy różnymi komórkami w tzw. strefach zegarowych, patrz rysunek 9 oraz następujące prace badawcze (Sadeghi, M.; Navi, K.; Dolatshahi, M. 2020 | Laajimi, R.; Niu, M. 2018 | Reis, D.A.; Torres, F.S. 2016 | Mohammadyan, S.; Angizi, S.; Navi, K. (2015).

Efekt ten umożliwia przesyłanie sygnałów przez układ, ale także generowanie częstotliwości zegarowej, która jest jego własną prędkością przetwarzania. W połączeniu z zastosowaniem materiałów nadprzewodzących, takich jak grafen, a zwłaszcza grafenowe kropki kwantowe, można osiągnąć bardzo wysokie prędkości przetwarzania.

Rys. 9. Nanorouter nie potrzebuje osobnego procesora, ponieważ komórki QCA rozmieszczone w przewodach obwodu już pełnią tę funkcję dzięki nadprzewodnictwu i właściwościom polaryzacyjnym kropek kwantowych, co pozwala na wyprowadzenie częstotliwości taktowania w różnych fazach lub fizycznych strefach obwodu. (Sardinha, L.H.; Costa, A.M.; Neto, O.P.V.; Vieira, L.F.; Vieira, M.A. 2013 | Sadeghi, M.; Navi, K.; Dolatshahi, M. 2020)

Samoczynny montaż obwodów

Chociaż może się to wydawać niemożliwe, samoorganizacja obwodów jest możliwością, którą należy rozważyć w ramach hipotezy wyjaśnionej powyżej.

Według (Huang, J.; Momenzadeh, M.; Lombardi, F. 2007)“najnowsze osiągnięcia w produkcji QCA (z implementacjami molekularnymi) znacząco zmieniły charakter przetwarzania.

W przypadku bardzo małych elementów, prawdopodobnie stosowane będzie samoorganizowanie się lub osadzanie na dużą skalę komórek na podłożach izolowanych. W tych implementacjach, komórki QCA (każda składająca się z dwóch dipoli) są rozmieszczone w równoległych ścieżkach w kształcie litery V.

Komórki QCA są ułożone w gęsty wzór, a obliczenia zachodzą pomiędzy sąsiednimi komórkami. Te procesy produkcyjne są dobrze przystosowane do translacji molekularnej.

Istnieją jednak inne metody, takie jak stosowanie nanowzorów DNA (Hu, W.; Sarveswaran, K.; Lieberman, M.; Bernstein, G.H. 2005), które tworzą szablon do pozycjonowania grafenowych kropek kwantowych tworzących komórki QCA, co pozwala na budowę wspomnianych obwodów, patrz rysunek 10.

High-resolution electron beam lithography and DNA nano-patterning for molecular QCA https://ieeexplore.ieee.org/document/1430665

Rys.10. Samoczynny montaż obwodu z kropek kwantowych na podstawie szablonu DNA. Linie przewodów obwodu są bardzo podobne do tych z próbki szczepionki (patrz Rysunki 2 i 3). (Hu, W.; Sarveswaran, K.; Lieberman, M.; Bernstein, G.H. 2005)

Jak podaje (Hu, W.; Sarveswaran, K.; Lieberman, M.; Bernstein, G.H. 2005), “w naszej poprzedniej pracy udało się zsyntetyzować i scharakteryzować metodą elektroforezy żelowej tratwy DNA o czterech oczkach” zgodnie z pracą (Sarveswaran, K. 2004). Pasuje to do bardzo prawdopodobnego istnienia żelu/hydrożelu w składzie szczepionki, zgodnie z analizą mikro-Ramana przeprowadzoną przez dr (Campra, P. 2021), gdzie uzyskano piki o wartościach zbliżonych do 1450, które mogą odpowiadać PVA, PQT-12, poliolefinie, poliakrylamidowi lub polipirolowi, czyli wszystkim składnikom uznanym w literaturze naukowej za żele i pochodne.https://pl.wikipedia.org/wiki/Spektroskopia_Ramana

Z drugiej strony, wyraźnie nawiązuje się do metody elektroforezy, lub inaczej mówiąc, do procesu polaryzacji elektrycznej, który powoduje teslaforezę, w nanorurkach węglowych, grafenie, kropkach kwantowych i innychpółprzewodnikach, co zostało opisane w badaniach (Bornhoeft, L.R.; Castillo, A.C.; Smalley, P.R.; Kittrell, C.; James, D.K.; Brinson, B.E.; Cherukuri, P. 2016).

Potwierdzałoby to, że teslaforeza, wraz z patterningiem DNA, odgrywa kluczową rolę w tworzeniu obwodów. Jeśli to się potwierdzi, oznaczałoby to, że obwody mogłyby się samoczynnie składać w obecności pól elektrycznych, a nawet podczas odbierania fal elektromagnetycznych (mikrofal EM).

Badania autorstwa (Pillers, M.; Goss, V.; Lieberman, M. 2014) również potwierdzają budowę nanostruktur i CQA, w tym przypadku z wykorzystaniem grafenu, tlenku grafenu (GO), elektroforezy i żelu, które powodują kontrolowane osadzanie w miejscach wskazanych przez wzór DNA, odtwarzając podobne wyniki do badań Hu i Sarveswarana, umożliwiając tworzenie wspomnianych wcześniej układów elektronicznych, patrz rysunek 11.

Rys.11. W literaturze naukowej obserwuje się postępy w dziedzinie samomontażu kropek kwantowych i komórek QCA, przy wykorzystaniu metody szablonu DNA do oznaczania sekwencji budowy oraz elektroforezy do inicjowania lub wyzwalania procesu w materiałach solutowych. (Pillers, M.; Goss, V.; Lieberman, M. 2014)

Nanoemitery plazmoniczne

Innym problemem do wyjaśnienia w odkryciu obwodu nanoroutera w próbce szczepionki jest jego lokalizacja w czymś, co wydaje się być kwadratowym kryształem.

Można by pomyśleć, że jest to losowo wygenerowany kształt, ale przegląd literatury pokazuje i uzasadnia istnienie tego typu kształtów służących jako ramy dla tego rodzaju obwodu.

W rzeczywistości chodzi o “nanoemiter plazmoniczny”, czyli sześcienną nanoantenę (pojedynczy kryształ) o zmiennej wielkości w zakresie rzędu nanomikrometrów, która może nadawać, odbierać lub powtarzać sygnały.https://pl.wikipedia.org/wiki/Plazmon_(fizyka)

Jest to możliwe dzięki właściwości aktywacji plazmonowej jego powierzchni (powierzchni kostki nanoemitera), która jest lokalnie wzbudzana w celu wygenerowania sygnału oscylacyjnego, jak wyjaśniono w (Ge, D.; Marguet, S.; Issa, A.; Jradi, S.; Nguyen, T.H.; Nahra, M.; Bachelot, R. 2020), patrz rysunek 12.

Hybrid plasmonic nano-emitters with controlled single quantum emitter positioning on the local excitation field https://www.nature.com/articles/s41467-020-17248-8

Jest to zgodne z naturą sygnałów TS-OOK przesyłanych przez sieć nanokomunikacyjną organizmu, co jest warunkiem koniecznym, aby nano-router dysponował metodą ich przechwytywania.

Innymi słowy, krystaliczny sześcian działa jak transceiver dla nano-routera dzięki swoim specjalnym właściwościom wywodzącym się z fizyki plazmonów.

Znajduje to potwierdzenie w analizie literatury naukowej dotyczącej nanosieci elektromagnetycznych przeznaczonych dla organizmu ludzkiego (Balghusoon, A.O.; Mahfoudh, S. 2020), zastosowanych w tym przypadku protokołów MAC(Jornet, J. M.; Pujol, J.C.; Pareta, J.S. 2012), metod stosowanych do korekcji błędów w sygnałach (Jornet, J.M.; Pierobon, M.; Akyildiz, I.F. 2008) oraz modulacji sygnałów (Jornet, J. M.; Pierobon, M.; Akyildiz, I.F. 2008), czy modulacji impulsów femtosekundowych w paśmie terahercowym dla nanosieci komunikacyjnych (Jornet, J.M.; Akyildiz, I.F. 2014), parametryzacji nanosieci pod kątem ich permanentnego działania (Yao, X. W.; Wang, W.L.; Yang, S.H. 2015), wydajności w modulowaniu sygnałów bezprzewodowych dla nano-sieci (Zarepour, E.; Hassan, M.; Chou, C.T.; Bayat, S. 2015).

PHLAME: A Physical Layer Aware MAC protocol for Electromagnetic nanonetworks in the Terahertz Bandhttps://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1878778912000075?via%3Dihub

We wszystkich przypadkach nano-transceivery są niezbędne do odbioru lub nadawania sygnału TS-OOK.

Rys. 12: Kryształy o rozmiarach rzędu nanomikrometrów mogą odgrywać rolę anteny lub transceivera, co sugeruje, że znalezienie obwodu w strukturze czworokątnej nie jest przypadkowe (Ge, D.; Marguet, S.; Issa, A.; Jradi, S.; Nguyen, T.H.; Nahra, M.; Bachelot, R. 2020).

Nanoemitery plazmoniczne mogą mieć kształt sześcianu, jak w przypadku próbki szczepionki, ale mogą mieć również kształt kulisty i dyskowy, a także mogą samoistnie składać się w większe nano-mikrostruktury (Devaraj, V.; Lee, J.M.; Kim, Y.J.; Jeong, H.; Oh, J.W. 2021).

Designing an Efficient Self-Assembled Plasmonic Nanostructures from Spherical Shaped Nanoparticles https://www.preprints.org/manuscript/202109.0225/v1

Materiały, z których można by wyprodukować tego typu nanoemiter plazmoniczny, obejmują złoto, srebro, perowskity i grafen, patrz (Oh, D.K.; Jeong, H.; Kim, J.; Kim, Y.; Kim, I.; Ok, J.G.; Rho, J. 2021 | Hamedi, H. R.). Paspalakis, E.; Yannopapas, V. 2021 | Gritsienko, A.V.; Kurochkin, N.S.; Lega, P.V.; Orlov, A.P.; Ilin, A.S.; Eliseev, S.P.; Vitukhnovsky, A.G. 2021 | Pierini, S. 2021), choć zapewne można by użyć wielu innych. https://pl.wikipedia.org/wiki/Perowskit

Pamięć CAM i TCAM dla MAC i IP

Jeśli weźmie się pod uwagę obecność nanorouterów w szczepionkach, można potwierdzić hipotezę o obecności jednego lub więcej adresów MAC (stałych lub dynamicznych), które mogłyby być wysyłane przez osoby zaszczepione lub za pośrednictwem innego urządzenia pośredniczącego (np. telefonu komórkowego). https://pl.wikipedia.org/wiki/Adres_MAC

Takie podejście jest zgodne z tym, co zostało już wyjaśnione i zademonstrowane w niniejszej publikacji, ale także z publikacjami naukowymi na temat sieci nanokomunikacyjnych przeznaczonych dla ludzkiego ciała.

Według (Abadal, S.; Liaskos, C.; Tsioliaridou, A.; Ioannidis, S.; Pitsillides, A.; Solé-Pareta, J.; Cabellos-Aparicio, A. 2017), te adresy MAC pozwalają nanosieci wysyłać i odbierać dane, ponieważ dana osoba posiada unikalny identyfikator, który umożliwia dostęp do Internetu.

Computing and Communications for the Software-Defined Metamaterial Paradigm: A Context Analysis https://ieeexplore.ieee.org/document/7896565

W ten sposób nano-router może odbierać sygnały odpowiadające danym pochodzącym z nanoczujników i nano-węzłów nano-sieci i przekazywać je na zewnątrz ciała, pod warunkiem, że w pobliżu znajduje się urządzenie mobilne, które działa jako gateway do Internetu.

Możliwe jest zatem, że adresy MAC osób zaszczepionych mogą być obserwowane (za pomocą aplikacji śledzących sygnał Bluetooth), gdy dochodzi do interakcji z urządzeniem mobilnym funkcjonującym jako gateway.

Nie oznacza to jednak, że ma miejsce komunikacja ciągła, ponieważ należy oszczędzać energię i optymalizować jej zużycie (Mohrehkesh, S.; Weigle, M.C. 2014 | Mohrehkesh, S.; Weigle, M.C.; Das, S.K. 2015), co może tłumaczyć przerwy w komunikacji, długość połączeń i brak aktywności.

Optimizing Energy Consumption in Terahertz Band Nanonetworks https://ieeexplore.ieee.org/document/6948271

DRIH-MAC: A Distributed Receiver-Initiated Harvesting-Aware MAC for Nanonetworks https://ieeexplore.ieee.org/document/7181714

Nowością w dziedzinie adresowania MAC, obok układów QCA, które mogą być wykorzystane do budowy nanorouterów, jest możliwość tworzenia układów pamięciowych.

Ci sami badacze (Sardinha, L.H.; Silva, D.S.; Vieira, M.A.; Vieira, L.F.; Neto, O.P.V. 2015) opracowali nowy typ pamięci CAM, która:

“W przeciwieństwie do pamięci o dostępie losowym (RAM), zwracającej dane zapisane pod danym adresem, CAM natomiast odbiera dane zapisane pod danym adresem.

CAM, z drugiej strony, otrzymuje dane jako input i odsyła gdzie te dane mogą być znalezione. CAM jest przydatny w wielu aplikacjach, które wymagają szybkiego wyszukiwania, takich jak transformacje Hought, kodowanie Huffmana, kompresja Lempel-Ziv i przełączniki sieciowe do mapowania adresów MAC na adresy IP i odwrotnie. CAM jest bardziej przydatny do tworzenia tabel, które szukają dokładnych dopasowań, takich jak tabele adresów MAC.”

TCAM/CAM-QCA: (Ternary) Content Addressable Memory using Quantum-dot Cellular Automata https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0026269215000798?via%3Dihub

To stwierdzenie zostało wyodrębnione i skopiowane w dosłownym brzmieniu, aby podkreślić, że obwody QCA są odpowiedzią na przechowywanie i zarządzanie adresami MAC do transmisji danych w nanosieciach, co potwierdzałoby, że szczepionki są, między innymi, sposobem instalacji hardware’u do kontrolowania, modulowania i monitorowania ludzi.

Rys.13. Obwody pamięci do przechowywania adresów MAC i IP wykonane w tej samej technologii QCA, co nanorouter zaobserwowany w próbkach szczepionki firmy Pfizer. (Sardinha, L.H.; Silva, D.S.; Vieira, M.A.; Vieira, L.F.; Neto, O.P.V. 2015)

Ponadto (Sardinha, L.H.; Silva, D.S.; Vieira, M.A.; Vieira, L.F.; Neto, O.P.V. 2015), opracowali również pamięć TCAM, specjalny rodzaj pamięci CAM przeznaczonej do “tworzenia tablic służących do wyszukiwania dłuższych dopasowań, takich jak tablice routingu IP zorganizowane według prefiksów IP”,która jest przydatna.

TCAM/CAM-QCA: (Ternary) Content Addressable Memory using Quantum-dot Cellular Automata https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0026269215000798?via%3Dihub

“Aby zmniejszyć opóźnienia i przyspieszyć komunikację, routery używają TCAM”.Stwierdzenie to wyraźnie wskazuje na jej wykorzystanie w nano-routerach do przesyłania danych zgromadzonych w nano-sieci do określonego serwera docelowego dostępnego w Internecie.

Innymi słowy, dane zebrane przez nano-sieć muszą być przechowywane/rejestrowane w bazie danych, o której istnieniu odbiorca szczepionki nie wie, nie został poinformowany i co do której nie wiadomo, jakie informacje wykorzystuje.

Artykuł oryginalny – wraz z pełną bibliografią – pod linkiem: https://www.academia.edu/66480154/nueva_Identificaci%C3%B3n_de_patrones_en_Covid_Vacunas_Nanorouter

https://corona2inspect.blogspot.com/2021/12/backup-nanorouters.html

https://corona2inspect.blogspot.com/

Źródło : https://babylonianempire.wordpress.com/2022/01/16/szczepionki-anty-covid-19-internet-of-nano-things-w-ludzkim-ciele/